Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
wlec — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Vd, wlokę || wlekę, wlecze, wlecz, wlókł || wlekł, wlekli, wleczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ciągnąc, przesuwać coś po powierzchni czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wlókł ciężki… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… … Słownik języka polskiego
wlec — dk XI, wlokę (wlekę), wleczesz, wlecz, wlókł (wlekł), wlokła (wlekła), wlekli, wleczony 1. «ciągnąc przesuwać z trudem coś lub kogoś po czymś» Wlec skrzynię po ziemi. Konie z trudem wlokły sanie. Dwaj żołnierze wlekli rannego. Wlókł za sobą długi … Słownik języka polskiego
noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… … Słownik frazeologiczny
noga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. nodze; lm D. nóg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kończyna dolna człowieka; kończyna zwierzęcia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prawa, lewa, przednia, tylna noga. Krótkie, krzywe, smukłe,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ledwo — 1. pot. Ledwo, ledwie dychać, dyszeć, zipać a) «z trudem oddychać»: (...) dogania go, ledwo dysząc, niziutka starsza pani w okularach. M. Cegielski, Masala. b) «być bardzo słabym, zmęczonym, wyczerpanym, być bliskim śmierci»: Pan Moczydłowski… … Słownik frazeologiczny
ledwie — 1. pot. Ledwo, ledwie dychać, dyszeć, zipać a) «z trudem oddychać»: (...) dogania go, ledwo dysząc, niziutka starsza pani w okularach. M. Cegielski, Masala. b) «być bardzo słabym, zmęczonym, wyczerpanym, być bliskim śmierci»: Pan Moczydłowski… … Słownik frazeologiczny
włóczyć — ndk VIb, włóczyćczę, włóczyćczysz, włócz, włóczyćczył, włóczyćczony 1. «ciągnąć, ciągać coś po płaszczyźnie; wlec» Koń włóczył uprząż po ziemi. ◊ Ledwie włóczyć nogami «będąc bardzo zmęczonym, z trudem chodzić, z trudem poruszać nogami» ◊ Włóczyć … Słownik języka polskiego
